Het mysterie van de paling
De paling maakt veel los, bij veel mensen. Het is een mysterieuze vissoort, onderwerp van vele documentaires en boeken. De jaarlijkse trektocht van Europese palingen naar de Sargassozee, met een zwemtocht van 6.000 km zonder te eten, is onvoorstelbaar. Nog veel raadselachtiger is het paaien in de oceaan en de terugkeer van larven. Nog nooit heeft iemand waargenomen wat er precies gebeurt in de Sargassozee, maar we denken dat het ongeveer als volgt gaat.
Na de bevruchting komt er binnen enkele dagen een heel klein larfje uit het ei, dat nog geen ogen heeft en geen kaken. Terend op de dooierzak ontwikkelt zich in een paar weken een vrijzwemmende larve die op zoek gaat naar eten. Wat deze larven in de oceaan precies eten is niet bekend. Na een paar maanden ontwikkelt zich uit de larve een nieuw stadium, de leptocephalus. Deze larve, die volkomen doorzichtig is en eruitziet als een rechtop zwemmend wilgenblad maakt de reis terug naar de Europese kust. Dichtbij de kust ontwikkelt zich hieruit de glasaal, die het zoete water binnenzwemt en in een aantal jaren uitgroeit tot volwassen paling. Palingen kunnen wel meer dan 10 jaar in de binnenwateren leven. Ze planten zich niet voort, het enige dat ze doen is groeien en vet worden. Elk jaar zwemt een bepaalde fractie van de oudere dieren de zee op (schieraal). Dan pas worden ze mannetje of vrouwtje en ontwikkelen zich de geslachtsorganen. Als ze aankomen in de Sargassozee is alle reserve opgebruikt en zitten ze helemaal vol met sperma of eieren.